Ντια...μια κατάθεση ψυχής..

σε ευχαριστώ για την άδεια σου να μεταφέρω κατί τόσο ΜΟΝΑΔΙΚΟ!!!!!

Το τέλος μιας Αγάπης-Αννα Μπιθικώτση

Το ότι σε αγάπησα τι μπορεί να σημαίνει
ότι σ έχω ή ότι αντέχω;
Με καταδιώκει η φάρσα των λέξεων...
Δεν ρωτάω γιατί με εγκατέλειψες
Μόνο κεντάω στα άστρα τις στιγμές μας
για να μη χάσει το δρόμο το φεγγάρι σου και μου χαθείς...
Και αναρωτιέμαι γιατί πυροβόλησες το φως της ψυχής μου...
Ρωτάω γιατί τα τραγούδια είναι πιο οδυνηρά...
Και αυτά στα μάτια με κοιτούν και βουρκωμένα απαντούν...
«γιατί δεν τραγουδάει για σένα...»
Τώρα που εξαντλήθηκαν τα συναλλάγματα της τρυφερότητας σου και δεν γυρεύεις πια επίμονα τα μάτια μου, τώρα που απογυμνώθηκε η σάρκα από το σώμα μου
και δεν υπάρχει πια αντίσταση στον άνεμο,συλλέγω επίμονα τις αναπνοές σου και σου μιλώ με λέξεις που αποκτούν αλλιώτικες έννοιες και αυτές οι έννοιες είναι λίγες τόσες όσες χρειάζονται για να με βρίσκεις...
Ακριβή μου αγάπη με τα χαρτιά μου φτερά πουλιών
σου στέλνω εκείνα τα λόγια που ακόμα περιμένουν
τη κιθάρα και τα χείλη σου που φίλησα να τα τραγουδήσουν...

Με ένα χάρτινο σώμα σου χα φτιάξει αετό

Να πετάς και να παίζεις στο φεγγάρι κρυφτό

Κι από τότε σε ψάχνω στου ουρανού τα τοπία

Ήσουν βόρειο σέλας  της καρδιάς ουτοπία

Έλα απόψε κοντά μου κράτησε μου το χέρι

Νιώσε τον πυρετό μου δίκοπο μου μαχαίρι

Και πριν πούμε αντίο πριν κλειδώσουν τα χείλη

Πήγαινε με αητέ μου τελευταίο ταξίδι

Θεέ μου πόσο σ αγαπώ…

Θα’ θελα να’ σουν εδώ – Κωνσταντίνος

Άσε με να σε κοιτάζω, το κορμί σου με καλεί
Χαμένης νιότης ηδονή
Ένας έρωτας αγρίμι σ’ ένα κόσμο φυλακή
Και το αίνιγμα βαρύ

Δεν μπορώ να αντέξω μακριά σου
Θα’ θελα να’ σουν εδώ
Δεν μπορώ να ζήσω στη σκιά σου
Αγάπα με, να σ’ αγαπώ

Η αγάπη σου με πνίγει και δεν έχω αντοχή
Κάποιο βράδυ μου ‘χες πει
Μες στα είδωλα κρυμμένη να σε δω για μια στιγμή
Μ’ αρρωσταίνει η σιωπή

Δεν μπορώ να αντέξω μακριά σου
Θα’ θελα να’ σουν εδώ
Δεν μπορώ να ζήσω στη σκιά σου
Αγάπα με, να σ’ αγαπώ

Αποχαιρετιστήρια επιστολή του Gabriel Garcia Marquez...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ!!

Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.

Αν....Άννα Μπιθικώτση

Αν βρούμε τη φλέβα που φτάνει στην καρδιά του κόσμου, αν μάθουμε να χαμογελάμε αντίκρυ σ' όποιο άδικο σε όποιο κακό, αν σκεφτούμε το πώς σ' ένα πυκνό σκοτάδι, αν βρούμε τη δύναμη να σφίξουμε το χέρι του εχθρού μας, αν έρθουμε ο ένας πιο κοντά στον άλλο, αν μαζέψουμε γύρω μας χιλιόμετρα αγάπης, αν σε κάθε βλέμμα μας βγάζουμε τα συρματοπλέγματα της καχυποψίας, αν η ανάσα μας γίνει τζάκι για να ζεστάνουμε τις παγωμένες στιγμές.
Αν μάθουμε ν' ακούμε και να βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας όπως είναι, αν βρούμε τα λόγια της συγνώμης, αν στόχος μας δεν είναι να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο, αν όπως λέει κι ο ποιητής, «εμείς τραγουδάμε για να ενώσουμε τον κόσμο», αν όλο το κόκκινο στις μέρες μας το βάψουμε με λευκές χαρές.
Τα δέντρα, οι πέτρες, τα πρόσωπα κι οι καρδιές θα βρουν το δρόμο τους στο δίκιο.
Η σιωπή θα γίνει τραγούδι.
Οι ορφανές ελιές θα στήσουνε χορό με μάνα τη γη και πατέρα τον ήλιο.
Θα υπάρχει νερό να ξεδιψάσει όλη τη γη.
Κανείς δεν θα πεινάει, κανείς δεν θα σκοτώνεται.
Τα σπίτια δεν θα τα ποτίζουν δάκρυα αλμυρά, Στα πορτοπαράθυρά τους δε θα μπαινοβγαίνει ο θάνατος.
Το κατάρτι του φεγγαριού δεν θα σπάσει ξανά.
Το ψωμί δεν θα σωθεί ποτέ.
Κι όλοι θα γεμίζουνε τα «κανόνια» της καρδιάς μας, με βόλια αγάπης.
Θα χαμογελάνε, η αλήθεια θα φοράει τα καλά της, η λευτεριά δεν θα' ναι ιδέα!
Κανείς δεν θα μπορεί να μας πάρει τίποτα.
Θα πιστεύουμε ο ένας τον άλλο.
Άστρα θα κοιμούνται στην αγκαλιά μας!
Θα ποτίζουμε στο κήπο της ευτυχίας μας πουλιά!
Θα φιλάμε το όνειρό μας στο στόμα!
Θα φέρνουμε ζεστασιά στις παγωμένες καρδιές!
Θα' ναι όλα αλήθεια, ο κόσμος θα γίνει μια αγκαλιά».
Ο καιρός θα περνάει ήρεμα και γαλήνια,
τα όνειρά μου, θα' ναι όνειρά σου,
η ζωή μου, δικιά σου,
η ζωή σου, δικιά μου,
θα μας χαϊδεύουν τα μαλλιά τ' άστρα τα χρυσά
το αγέρι θα μας φιλάει το χέρι.
Δεν θα' ναι χάρτινο το φεγγαράκι.
Ψεύτικη η ακρογιαλιά.
... κι εσύ φιλαράκι μου που με διαβάζεις, θα με πίστευες λιγάκι, κι όλα θα' ήτανε αληθινά.