Στους φράχτες και στα λιβάδια,ανάμεσα στα βατόμουρα και στο ανοιξιάτικο χορτάρι,τριγυρίζουν οι νεράιδες και φροντίζουν την γη.Το γλυκό άρωμα των λουλουδιών ενώνεται με το άρωμα της δροσιάς δημιουργώντας μια μαγική ατμοσφαίρα που οδηγεί τις νεράιδες στα λιβάδια.
Κάτω από το φως του φεγγαριού οι νεράιδες έχουν πολλή δουλειά να κάνουν.Πρέπει να φροντίσουν τα λουλούδια που άνθρωποι απρόσεχτοι πάτησαν κατά την διάρκεια της μέρας.Πρέπει να επιδιορθώσουν θάμνους με σπασμένα κλαδιά και να σώσουν τα τρυφερά μπουμπούκια που έπεσαν στο έδαφος,ώστε να μεγαλώσουν και να γίνουν μαγευτικά λουλούδια.
Βέβαια,κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους,οι νεραιδουλες διασκεδάζουν τραγουδώντας υπέροχα τραγούδια και γελούν ανταλλάσσοντας πειράγματα και αστεία.
Η Νεράιδα του Φεγγαριού παρακολουθεί όλα όσα γίνονται στην ύπαιθρο.Βλέπει από ψηλά τις νεραιδουλες που μαζεύουν χορταράκια για τα πληγωμένα ζώα και τα βοηθούν να επιστρέψουν στις φωλιές τους.Γνωρίζει ότι κάθε νεράιδα έχει το δικό της ρόλο και ότι όλες είναι απασχολημένες με κάποια εργασία μέχρι το πρωί.Φυσικά,και η Νεράιδα του Φεγγαριού έχει το δικό της ρόλο.
Βοηθάει τις ερωτευμένες νεράιδες και φροντίζει να ενώσουν τις ζωές τους με το ταίρι τους.Φτιάχνει στον ουρανό ένα μονοπάτι από αστέρια και ελπίζει οτι οι νεράιδες θα το ακολουθήσουν όταν μεγαλώσουν.Μερικές επιλέγουν να ακολουθήσουν άλλο δρόμο κάποιες άλλες όμως καταλαβαίνουν την αξία του αστρικού τους μονοπατιού και το ακολουθούν.
Εδώ και πολλά χρόνια η Νεράιδα του Φεγγαριού κάθεται και ατενίζει την νύχτα.Κάποτε,όταν έπρεπε να επιλέξει το δικό της μονοπάτι,αποφάσισε να γίνει η Νεράιδα του Φεγγαριού και να βοηθήσει τις υπόλοιπες νεράιδες.
Η Χρυσάνθη και ο Μάριος γνωρίζονται εδώ και πολλά χρόνια.Μαζί έχουν καθαρίσει πολλές φορές τα μονοπάτια του δάσους από τα πεσμένα φύλλα και έχουν διώξει τις μύγες από το σιτάρι.Κάποτε έσωσαν ένα σκαθάρι που είχε παγιδευτεί κάτω από ένα παλιό μεταλλικό κουβά και είχε μείνει για πολλές μέρες νηστικό.Ο Μάριος είχε περάσει πετώντας δίπλα από τον κουβά πολλές φορές,αλλά συνεχώς ήταν απασχολημένος με κάτι άλλο και δεν άκουγε τις απελπισμένες κραυγές του σκαθαριού.
Ένα πρωί ο Μάριος έτρεχε προς μια κατεύθυνση και η Χρυσάνθη προς την αντίθετη.Κανείς τους δεν κοιτούσε μπροστά.Έτσι έπεσαν ο ένας πάνω στον άλλο.Έπεσαν κάτω και σήκωσαν το βλέμμα τους ζαλισμένοι.Γελώντας,σηκώθηκαν και τίναξαν την σκόνη από τα ρούχα τους.Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε το μονοπάτι που είχε ορίσει γι'αυτους η Νεράιδα του Φεγγαριού.Το επέλεξαν δίχως να το καταλάβουν και ξαφνικά φιλήθηκαν.Τότε άκουσαν το λαχάνιασμα του εξαντλημένου σκαθαριού και,προς μεγάλη του χαρά και ανακούφιση,σήκωσαν τον κουβά και το απελευθέρωσαν.Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Κάτω από το φως του φεγγαριού οι νεράιδες έχουν πολλή δουλειά να κάνουν.Πρέπει να φροντίσουν τα λουλούδια που άνθρωποι απρόσεχτοι πάτησαν κατά την διάρκεια της μέρας.Πρέπει να επιδιορθώσουν θάμνους με σπασμένα κλαδιά και να σώσουν τα τρυφερά μπουμπούκια που έπεσαν στο έδαφος,ώστε να μεγαλώσουν και να γίνουν μαγευτικά λουλούδια.
Βέβαια,κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους,οι νεραιδουλες διασκεδάζουν τραγουδώντας υπέροχα τραγούδια και γελούν ανταλλάσσοντας πειράγματα και αστεία.
Η Νεράιδα του Φεγγαριού παρακολουθεί όλα όσα γίνονται στην ύπαιθρο.Βλέπει από ψηλά τις νεραιδουλες που μαζεύουν χορταράκια για τα πληγωμένα ζώα και τα βοηθούν να επιστρέψουν στις φωλιές τους.Γνωρίζει ότι κάθε νεράιδα έχει το δικό της ρόλο και ότι όλες είναι απασχολημένες με κάποια εργασία μέχρι το πρωί.Φυσικά,και η Νεράιδα του Φεγγαριού έχει το δικό της ρόλο.
Βοηθάει τις ερωτευμένες νεράιδες και φροντίζει να ενώσουν τις ζωές τους με το ταίρι τους.Φτιάχνει στον ουρανό ένα μονοπάτι από αστέρια και ελπίζει οτι οι νεράιδες θα το ακολουθήσουν όταν μεγαλώσουν.Μερικές επιλέγουν να ακολουθήσουν άλλο δρόμο κάποιες άλλες όμως καταλαβαίνουν την αξία του αστρικού τους μονοπατιού και το ακολουθούν.
Εδώ και πολλά χρόνια η Νεράιδα του Φεγγαριού κάθεται και ατενίζει την νύχτα.Κάποτε,όταν έπρεπε να επιλέξει το δικό της μονοπάτι,αποφάσισε να γίνει η Νεράιδα του Φεγγαριού και να βοηθήσει τις υπόλοιπες νεράιδες.
Η Χρυσάνθη και ο Μάριος γνωρίζονται εδώ και πολλά χρόνια.Μαζί έχουν καθαρίσει πολλές φορές τα μονοπάτια του δάσους από τα πεσμένα φύλλα και έχουν διώξει τις μύγες από το σιτάρι.Κάποτε έσωσαν ένα σκαθάρι που είχε παγιδευτεί κάτω από ένα παλιό μεταλλικό κουβά και είχε μείνει για πολλές μέρες νηστικό.Ο Μάριος είχε περάσει πετώντας δίπλα από τον κουβά πολλές φορές,αλλά συνεχώς ήταν απασχολημένος με κάτι άλλο και δεν άκουγε τις απελπισμένες κραυγές του σκαθαριού.
Ένα πρωί ο Μάριος έτρεχε προς μια κατεύθυνση και η Χρυσάνθη προς την αντίθετη.Κανείς τους δεν κοιτούσε μπροστά.Έτσι έπεσαν ο ένας πάνω στον άλλο.Έπεσαν κάτω και σήκωσαν το βλέμμα τους ζαλισμένοι.Γελώντας,σηκώθηκαν και τίναξαν την σκόνη από τα ρούχα τους.Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε το μονοπάτι που είχε ορίσει γι'αυτους η Νεράιδα του Φεγγαριού.Το επέλεξαν δίχως να το καταλάβουν και ξαφνικά φιλήθηκαν.Τότε άκουσαν το λαχάνιασμα του εξαντλημένου σκαθαριού και,προς μεγάλη του χαρά και ανακούφιση,σήκωσαν τον κουβά και το απελευθέρωσαν.Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
πηγή:Μαγικές ιστορίες από τη Νεραιδοχωρα-εκδόσεις Σαβαλλας
ashrai,www.neraidokiklos.gr
0 νεραιδοπερασματα:
Δημοσίευση σχολίου